21 sierpnia br. w Dzienniku Ustaw, pod pozycją 1429 opublikowano rozporządzenie Ministra Rozwoju z 18 sierpnia 2020r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do PZGiK. Przepisy powyższego rozporządzenia weszły w życie 22 sierpnia br. Tym samym straciło moc poprzednie rozporządzenie o tej samej nazwie, które obowiązywało od 2011r. Nowe przepisy mają m.in. ułatwić wykorzystanie w pracach geodezyjnych najnowszych technologii pomiarowych, zmniejszyć ilość biurokracji, a także wprowadzić obowiązkowe stosowanie operatu elektronicznego oraz wymianę danych w formacie GML.
Nowe standardy geodezyjne mają ułatwić wykorzystanie w pracach geodezyjnych zdjęć z dronów. W projekcie rozporządzenia brak jednak choćby ogólnikowych regulacji dotyczących stosowania tej technologii. Ich wprowadzenie postulowało Stowarzyszenie Geodetów Polskich czy Polskie Towarzystwo Fotogrametrii i Teledetekcji, GUGiK negatywnie odniósł się jednak do tych propozycji.
Jeśli chodzi o uwagi uwzględnione, to zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami GUGiK poprawił przepis dotyczący pomiarów kontrolnych GNSS. W nowym brzmieniu ma on być wykonywany 7 km od obszaru objętego pomiarem.
Istotną zmianą jest całkowite usunięcie § 16 ust. 2, który nakładał obowiązek wykonywania pomiarów kontrolnych przy pomiarze szczegółów terenowych I grupy. Jak zwracało uwagę SGP, z uwagi na brak konieczności dokumentowania takiego pomiaru, obowiązek ten jest bezcelowy i nieweryfikowalny.
W toku konsultacji zwracano uwagę, że proponowane brzmienie § 31 pkt 1 wymusza w niektórych przypadkach wieloetapowość wykonywania mapy do celów prawnych (np. gdy prace należy poprzedzić ustaleniem przebiegu granic czy aktualizacją użytku gruntowego). W odpowiedzi na te uwagi GUGiK usunął budzący wątpliwości zapis „zgodnie z mapą ewidencyjną”.
Dodano też możliwość obliczenia „przez potrącenie” powierzchni dla podziałów o łącznej powierzchni do 33% wykonywanych na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami (pierwotne brzmienie przepisów dotyczyło jedynie podziałów nieruchomości rolnych i leśnych).
Sporo uwag zgłoszono do regulacji dotyczących mapy do celów projektowych, w szczególności jej zasięgu przestrzennego. Według nowego brzmienia „mapę do celów projektowych wykonuje się dla obszaru wskazanego w zgłoszeniu prac geodezyjnych obejmującego obszar niezbędny do wykonania projektu budowlanego”. Zrezygnowano tym samym z 30-metrowego pasa otaczającego obszar zamierzenia budowlanego, niezależnie od rodzaju i wielkości tego zamierzenia. Usunięto jednocześnie ust. 2 mówiący, że „wielkość obszaru, dla którego sporządza się mapę do celów projektowych, w razie potrzeby może być zwiększona przez organ właściwy do wydania pozwolenia na budowę”.
Doprecyzowano także zapisy § 35 w zakresie przypadków, kiedy należy dokonać ustalenia granic przy wykonaniu MdcP. Nowe brzmienie przepisu nie jest jednak znane. Wiadomo jedynie, że ust. 2 ma brzmieć „Pomiar, o którym mowa w ust. 1, wykonawca poprzedza czynnościami mającymi na celu ustalenie przebiegu granic działek ewidencyjnych przeprowadzanymi w trybie przepisów wydanych na podstawie art. 26 ust 2 ustawy”.
Przeredagowano § 36 ust 1. określający treść MdcP. Zgodnie z nim „treścią mapy do celów projektowych są szczegóły terenowe stanowiące treść mapy zasadniczej, usytuowanie zieleni wysokiej ze wskazaniem pomników przyrody, a także określone przez projektanta lub inwestora inne szczegóły terenowe i informacje, w tym miary liniowe”. To m.in. odpowiedź na postulaty, by miary liniowe nie były obowiązkowym elementem tego opracowania. Warto ponadto zwrócić uwagę, że z obowiązkowej treści MdcP wypadły „grunty obciążone służebnościami gruntowym lub publicznymi ograniczeniami w sposobie korzystania z nieruchomości”. „To projektant jest władny ocenić, czy zamieszczenie takich informacji na mapie ma wpływ na sposób zagospodarowania gruntów objętych mapą” – tłumaczyło ten postulat Ministerstwo Infrastruktury.
Ministerstwo Sprawiedliwości zaproponowało z kolei, by doprecyzować, jak elektronicznie podpisywać operat techniczny. W odpowiedzi GUGiK dodał w § 39 ust. 2 zapis o podpisie zaufanym oraz podpisie osobistym. Wprost określono też, że ma on być składany przez kierownika prac geodezyjnych.
Sporo różnych uwag zgłoszono do § 40 definiującego zawartość operatu technicznego. GUGiK negatywnie odniósł się do propozycji rozszerzenia tej listy np. o: szkic podstawowy zawierający wyniki analizy materiałów zasobu, raport z pomiarów GNSS, dzienniki pomiarowe z pomiaru obiektów ewidencyjnych czy – co szczególnie istotne – kopie map przeznaczonych dla zamawiającego. Doprecyzowano natomiast, że do operatu nie trzeba dołączać kopii zbiorów danych lub innych materiałów zasobu udostępnionych wykonawcy w zakresie zgłoszonej pracy. Doprecyzowano również pkt 5 dotyczący „wyników wykonanych pomiarów geodezyjnych”.
Zgodnie z pierwotnym brzmieniem § 44 ust. 3 „Współrzędne punktów granicznych ujawnione w ewidencji gruntów i budynków nie podlegają modyfikacji, jeżeli pomiar będący przedmiotem opracowania i pomiar będący źródłem danych ewidencji gruntów i budynków wykonane były
z jednakową dokładnością, a odchylenie liniowe między tymi samymi punktami nie przekracza 0,25 m”. W odpowiedzi na liczne postulaty wartość ta została zmieniona na 0,20 m zarówno dla punktów stabilizowanych, jak i niestabilizowanych.
Jeśli chodzi o inne zmiany, warto zwrócić uwagę na następujące punkty:
- Wprowadzono obligatoryjność wywiadu terenowego dla pomiarów, których celem jest sporządzenie mapy do celów projektowych (dla pozostałych jest to czynność fakultatywna).
- Przepisy dotyczące pomiarów kontrolnych GNSS rozszerzono o pomiar rzędnych wysokościowych (muszą one spełniać warunek dh ≤ 0,09 m).
- Przeredagowano przepisy dotyczące zakładania osnowy technikami kinematycznymi GNSS (ich nowe brzmienie nie jest jednak znane).
- Z § 14 usunięto ustępy 2-5 regulujące szczegółowe zasady pomiaru oraz wyrównywania pomiarowych osnów wysokościowych. Pozostawiono natomiast ust. 6 „w celu zapewnienia poprawności wykonania pomiarów wysokościowych technikami kinematycznymi”.
- Usunięto § 15 ust. 2, zgodnie z którym „Zakres informacji o obiektach pozyskiwanych w trakcie geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych określają przepisy wydane na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 7, art. 26 ust. 2 i art. 27 ust. 5 ustawy”. W ocenie Polskiego Towarzystwa Geodezyjnego pierwotnie proponowany zapis pozwalałby żądać od wykonawcy dostarczenia informacji w zakresie niemożliwym do spełnienia.
- Doprecyzowano, że na szkicu polowym stosuje się oznaczenia i symbole graficzne właściwe dla treści mapy zasadniczej. Negatywnie odniesiono się jednak do propozycji, by wykonywanie tego opracowania było obowiązkowe.
- Usunięto § 18 ust. 2 regulujący pomiar uzbrojenia terenu o wymiarach powyżej 0,75 m.
- W § 19 ust. 3 (dotyczy pomiaru wysokościowego podziemnych szczegółów terenowych) dodano sformułowanie „dostępnych do pomiaru”.
- Przeredagowano § 20 pkt 1, który precyzuje sytuacje, kiedy należy określać wysokość
z podwyższoną dokładnością 0,02 m. - Usunięto cały rozdział 4 regulujący temat osnowy realizacyjnej, natomiast zachowano, dodając § 5 ust. 4, zapis dotyczący wymogów osnowy realizacyjnej związanych z pomiarami przemieszczeń.
- Usunięto § 28 dotyczący geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej obiektów budowlanych
i jej przekazywania kierownikowi budowy, ponieważ „wynika on z definicji ustawowej”. - Jednoznacznie wskazano możliwości wykorzystania przy opracowywaniu mapy do celów prawnych danych z bieżącego pomiaru.
- Zdefiniowano nazewnictwo plików załączanych do operatu.
- Przeredagowano § 45 ust. 1, tak że zmiana pola powierzchni działki zawsze ma być oparta o pomiar punktów granicznych, a nie wyłącznie na podstawie analizy materiałów zasobu.
—————————————————————————————————————————–
W załączeniu: treść rozporządzenia
